Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna

NAUCZANIE INDYWIDUALNE

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 r.
w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, a także

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 r.
w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające
w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych dotyczące indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, określają potrzebę wydania orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, dla tych, których stan zdrowia uniemożliwia lub utrudnia uczęszczanie do szkoły.

Mimo jednoznaczności przepisu nauczanie indywidualne budzi wiele emocji i kontrowersji.

Wynikają one zarówno ze skutków finansowych podejmowanych decyzji, jak
i z innych negatywnych następstw dla psychospołecznego rozwoju dziecka
i jego postępów w nauce.

Nauczanie indywidualne wskazane jest dla dzieci i młodzieży, które czasowo,
z powodu choroby, pozbawione są możliwości nauki w systemie klasowym.

Daje:

• możliwość kontynuacji nauki w przypadkach chorób przewlekłych pod kierunkiem nauczycieli,

• możliwość częściowego uczestnictwa w życiu klasy,

• możliwość wsparcia ze strony nauczyciela, którego uczeń dobrze zna
  i ma do niego zaufanie (funkcja terapeutyczna - wzrost poczucia bezpieczeństwa),

• nauczycielowi daje możliwość lepszego poznania dziecka, jego środowiska domowego, rzeczywistych możliwości i umiejętności.

Jednakże nauczanie indywidualne zwłaszcza długotrwałe i przedłużające się) powoduje szereg nieprawidłowości w rozwoju dzieci i młodzieży. Należą do nich:

• zaburzenia społecznych relacji rówieśniczych - izolacja od grupy rówieśniczej, poczucie inności,

• poczucie odrzucenia przez grupę rówieśniczą,

• brak wiary w siebie, poczucie mniejszej wartości, wycofywanie się
  w sytuacjach z góry postrzeganych, jako trudne,

• brak zdolności do samodzielnej pracy,

• uczy mechanizmów „ucieczki w chorobę” przy napotykanych trudnościach także w późniejszym życiu,

• nadwrażliwość i załamywanie się przy najmniejszych niepowodzeniach życiowych,

• lęk przed oceną kolegów i powrotem do klasy,

• utrata możliwości obiektywnej oceny swoich osiągnięć.

Nauczanie indywidualne powoduje:

• obniżenie poziomu wiadomości w stosunku do uczniów uczących się w klasie –ograniczony program i pensum godzin (np. zamiast 28 godzin - 10 godzin tygodniowo nauczania indywidualnego),

• znaczne ograniczenia w zakresie przygotowania do dalszej edukacji - rodzice i nauczyciele biorą pod uwagę doraźne korzyści bez przyszłościowego spojrzenia na dalsze losy edukacyjne i życiowe dziecka.

Podsumowując:

• • Nauczanie indywidualne należy zawsze rozpatrywać indywidualnie, biorąc pod uwagę przede wszystkim stan zdrowia dziecka, możliwości psychofizyczne, jego specyficzne zaburzenia, określając szczegółową formę realizacji.

  • Nauczanie indywidualne nie jest formą korepetycji ani zajęć wyrównawczych, nie jest rozwiązaniem trudności dziecka
    w opanowaniu materiału przewidzianego programem nauczania. Nie jest też receptą na trudności wychowawcze, jakie sprawia dziecko w klasie – wręcz przeciwnie, czasowa izolacja od grupy rówieśniczej często (po powrocie do szkoły) te trudności potęguje i uniemożliwia kontynuowanie nauki
    z rówieśnikami.

  • Jest wsparciem dla dziecka w okresie choroby lub pogorszenia stanu zdrowia utrudniającego w znacznym stopniu funkcjonowanie w warunkach szkolnych. Zagadnienia dotyczące trudności dziecka w opanowaniu materiału przewidzianego programem nauczania regulują odrębne przepisy i szczegółowa analiza podstaw programowych na każdym poziomie. Uczniowie powinni mieć możliwość realizacji programu dostosowanego do ich psychofizycznych możliwości (indywidualny program edukacyjny) bez wyłączania z grupy rówieśniczej. Grupa rówieśnicza na każdym etapie rozwoju jest jego swoistym wyznacznikiem, umożliwia rozwój społeczny, który z punktu widzenia psychologii rozwojowej, jest równie istotny jak rozwój poznawczy.